«ناشناخته بودن» یکی از معانی رایج غربت است. اگر معرفتی که شایسته و بایسته‌ی شخصی است، وجود نداشته باشد، او را می‌توان «غریب» دانست.
به عنوان مثال، اگر مردم با پزشک ماهری زندگی کنند، ولی او را نشناخته و به کمالات و تخصص و ایمان و دلسوزی او آگاه نباشند و با او مثل یک فرد بی‌سواد برخورد کنند، اصطلاحاً به آن پزشک،«غریب» گفته می‌شود.
تصور ظهور حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف), در ردیف تصور وقوع قیامت می باشد؛ و چنانچه اعتقاد به پاداش عمل, یک نگهبان داخلی برای امر به کار نیکو و نهی از هر کار بد است؛ همچنین اعتقاد به ظهور حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف) نگهبان دیگری است, برای حفاظت حیات درونی
پیروان واقع‌بین اسلام گماشته است.[1]
تفاوت اعتقاد اکثریت اهل تسنن با شیعه در این است که آن‌ها معتقدند که مهدی از اولاد امام حسین (علیه السلام) است و در آخرالزمان به دنیا خواهد آمد و دنیا را نجات خواهد داد، اما شیعه معتقد است که حضرت مهدی (عج) فرزند امام حسن عسگری (علیه السلام) است که در سن پنج سالگی در پی شهادت پدر به غیبت صغری رفت و بعد از چند سال، غیبت کبری آن حضرت آغاز شد که تاکنون ادامه دارد.
