امام، مظهر اسمای حسنای الهی و تجلی رحمت واسع حق است: «السلام علیک أیها الرحمة الواسعة»(1) کسی که تربیت شده‌ی خدای رحمان باشد، مظهر رحمت بی‌کران الهی است: «ان رحمة ربکم وسعت کل شی و أنا تلک الرحمة»(2) در وسعت سینه‌ی او که دریاها هم به چشم نمی‌آید، کران، تا به کران عشق به همه‌ی انسان‌ها موج می‌زند: « و اکمل ذلک بابنه رحمة للعالمین»(3) امام، پدری مهربان، همدمی شفیق و همراهی خیر خواه است(4): «و اشفق علیهم من آبائهم و أمّهاتهم» (5)
عارف وارسته حضرت آیة الله بهجت درباره امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمودند: حضرت غائب (عج) دارای بالاترین علوم است؛ و اسم اعظم بیش از همه در نزد خود آن حضرت است. با این همه، به هر کس که در خواب یا بیداری به حضورش مشرّف شده، فرموده است: برای من دعا کنید.(1)
در ادامه مقالاتی که به بیان وجوه تشابه حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه و شریف با سایر انبیای الهی پرداخته, در این نوشتار به بیان شباهت های حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه و شریف با حضرت خضر و حضرت عیسی علیهما السلام پرداخته شده است.
الف) شباهت امام (عجل الله فرجه الشریف) به حضرت خضر (علیه السّلام)
معمولا وقتى بندگان دنیا، به مقام و منصبى یا پست حکومتى برسند، نحوه زندگیشان عوض شده، و تجملات و ریخت و پاش روز به روز بالا مى گیرد، اما امامان معصوم و اولیاء الهى چنین نبوده و نخواهند بود، بلکه در بعضى از موارد، زندگى خود را سخت تر از گذشته انتخاب مى نمودند. زیرا عمل ایشان، براى مردمانى که تحت پوشش حکومتشان قرار گرفته اند، سرمشق و الگو مى باشد.
در این مقاله از مباحث مهدویت سه مسئله را مطرح کرده و بطور خلاصه بررسی می کنیم:
امام دوازدهم شیعیان، در شرایطی به امامت رسید که سال‌های زیادی از رحلت پیامبر(صلی الله علیه و آله) می‌گذشت و پس از انحرافی که در امر جانشینی پیامبر(صلی الله علیه و آله)، بلافاصله پس از رحلت ایشان، صورت گرفته بود، یازده امام پیشین همواره برای اجرای رسالت پیشوایی خویش در جامعه اسلامی با شرایط سخت و پیچیده‌ای مواجه بودند. به عبارت دیگر جامعه در عصر امامان پیشین، درک و دریافت شایسته‌ای از جایگاه والای معصومان(علیهم السلام) نداشت.
از پرسش هایی که در مورد قیام حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف مطرح می باشد، این است که آن حضرت چگونه و با چه وسیله و امکاناتی، بر قدرت های جهانی پیروز می شود؟ پیشرفت های صنعتی و تکنولوژی بی سابقه، دسترسی به سلاح های هسته ای و ترقیات روزافزون و حیرت زای دیگر از سویی، و جنگ با شمشیر و سلاح های ابتدایی قدیمی(آن چنان که در روایات آمده است) از طرف دیگر؛ این پرسش را در ذهن ها به وجود می آورد که چگونه شخص با به کارگیری سلاح های ابتدایی قدیمی، بر خصم خود که مجهز به سلاح های اتمی است، پیروز خواهد شد؟
آیا پیروزی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف با جنگ و قدرت نظامی است، یا وسیله دیگر. اگر با جنگ است، با کدام امکانات و فن آوری های جنگی و با چه وسیله و شیوه ای؟ از راه اعجاز و خرق عادت یا روش های عادی و معمولی؟
امیر المۆمنین (علیه السلام) حضرت قائم (عجل الله فرجه) را یاد کرده و فرمود: (آگاه باشید که آن جناب به طورى غایب مى شود که شخص نادان خواهد گفت: خدا به آل محمد احتیاجى ندارد).
در این مقاله به سه سوال که معمولا در مباحث مهدویت مطرح می شود اجمالا پاسخ خواهیم گفت:
تفکر شیعه در غیبت پیوسته انتظار رسیدن به جامعه عدل قائم (عجل الله فرجه الشریف) است؛ جامعه ای که از وجود قاسطین (بیدادگران سلطه جو), مارقین (منافقان فرصت طلب و جنایت پیشه) و ناکثین (پیمان شکنان مرتد) خالی است. جامعه ای یکپارچه, مومن و جهانی. [1]
وقتی مردم در دولت عدالت گستر حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف) به کلی تغییر روحیه دادند و از لحاظ مادیات و معنویات به حد کمال رسیدند و صلح و صفا و صمیمیت جهان را فرا گرفت, خداوند نیز برکات خود را به اهل زمین نازل می کندو رحمت پروردگار و فیض او به حد بی نهایت, همه افراد جامعه را فرا می گیرد و در نتیجه تمام گرفتاری ها, قحطی ها, بدبختی ها پایان می پذیرد.
«ناشناخته بودن» یکی از معانی رایج غربت است. اگر معرفتی که شایسته و بایسته‌ی شخصی است، وجود نداشته باشد، او را می‌توان «غریب» دانست.
به عنوان مثال، اگر مردم با پزشک ماهری زندگی کنند، ولی او را نشناخته و به کمالات و تخصص و ایمان و دلسوزی او آگاه نباشند و با او مثل یک فرد بی‌سواد برخورد کنند، اصطلاحاً به آن پزشک،«غریب» گفته می‌شود.
غلبه حضرت صاحب الامر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و حکومت جهانى اسلام، ممکن است به طور اعجاز و خرق عادت انجام یابد و ممکن است با فراهم‌شدن اسباب و علل ظاهرى باشد و ممکن است به هر دو نوع واقع شود، چنان‌که پیشرفت و غلبه پیغمبر اکرم (صلّى الله علیه و آله) و قواى اسلام به هر دو نوع بود.
حال به توضیح تشکیل حکومت جهانى اسلام با اعجاز و خرق عادت و فراهم‌شدن اسباب و علل ظاهرى می پردازیم:
انتظاری که سازنده و نگهدارنده است، تعهد آور است، نبرد آفرین و تحرک بخش است، به گونه ای که می تواند نوعی عبادت و حق پرستی شمرده شود، و انتظاری که گناه است، ویرانگر است، اسارت بخش است، فلج کننده است. و نوعی اباهی گری باید محسوب گردد.
نگاه مثبت دین به آینده ی تاریخ و اعتقاد به حضرت مهدی اصلی به نام « انتظار» را دل ها زنده کرده است. انتظار هم یک امر فطری انسانی و هم یک اصل مثبت اجتماعی است.
تصور ظهور حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف), در ردیف تصور وقوع قیامت می باشد؛ و چنانچه اعتقاد به پاداش عمل, یک نگهبان داخلی برای امر به کار نیکو و نهی از هر کار بد است؛ همچنین اعتقاد به ظهور حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف) نگهبان دیگری است, برای حفاظت حیات درونی پیروان واقع‌بین اسلام گماشته است.[1]
در این نوشتار برآنیم تا گزیده ای از سخنان مراجع معظم تقلید، پیرامون امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) را از نظر بگذرانیم.
توسل به حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
حضرت آیت الله سید علی خامنه ای
