کم کم سال جاری به پایان رسیده و رایحه‌ی خوش حلول سال جدید به مشام می رسد.
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
هیچ نوروزی نیست مگر آن که ما در آن روز منتظر فرج [ظهور قائم آل محمّد صلی الله علیه و آله و سلم] هستیم؛ چرا که نوروز از روزهای ما و شیعیان ما است. [1]
انتظار در دوران غیبت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به حق جلوه ویژه ای دارد. منتظران حقیقی این دوران هیچ شبی بدون انتظار به صبح نرسانده اند، انتظار تا آنجا که، شمشیر بر زیر بستر می نهادند تا اگر فردا روز ظهور باشد به یاری مولا بشتابند.
از آن زمان که پیامبر(صلی الله علیه و آله) سخن از جهانی شدن آیین توحید به دست حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به میان آورد و نوید غلبه اسلام بر تمامی ادیان را به مسلمانان داد و بهترین عبادت را انتظار فرج اسلام و مسلمانان به حساب آورد(1)؛ مسلمانان دیده انتظار به راه دولت کریمه ای دوختند که در آن اسلام و اسلامیان عزیز می ماند و کفر و نفاق به ذلت و زبونی گرفتار می آیند.(2)
جایگاه حضرت عیسی(علیه السلام) در قرآن و پس از آن در احادیث نبوی و روایات معصومین(علیهم السلام) جایگاهی یگانه دارد (1) و موضوع بازگشت عیسی(علیه السلام) در آخرالزمان در برخی از منابع روایی تحت عنوان «أَشْرَاطِ السَّاعَة» گنجانده شده است؛ یعنی یکی از علائم یا نشانه‌های فرا رسیدن «ساعة» یا قیامت، نزول عیسی(علیه السلام) از آسمان است که با نشانه‌های دیگری همچون ظهور مهدی(عج) و خروج دجال همراه است.(2)
