ائمه اطهار (علیهم السلام) در مدت دو قرن و نیم توانستند با تحمل مشکلات و فشارهای فوق العاده حقایق اسلام را برای مردم بیان کنند: بخشی را به صورت عمومی, و بخشی را بطور خصوصی برای شیعیان و اصحاب خاص خودشان. و بدین ترتیب, معارف اسلامی در ابعاد گوناگونش در جامعه, انتشار یافت و بقاء شریعت محمدی, تضمین شد.
گاهی اوقات برای همگان ما این سوال پیش آمده است که با این اوضاع نابسامان و حیران انسان ها چرا خداوند راضی به غیبت حضرت ولی‌عصر هستند و چرا مقدمات ظهور آن حضرت را مهیا نمی کنند. و بعضی مواقع پیش می آید که انسان از این وضعیت خسته و غمگین می شود و احساس می کند تا حضور جسمانی حضرت درک نشود نمی توان در مشکلات به ایشان مراجعه کرد. با هم خواننده این چند سطر باشیم شاید این احساس و فکر از ذهنمان پاک شود و طور دیگری به این قضیه نگاه کنیم.
دعاها و زیارتهای مربوط به ساحت مقدس امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف) بخش مهمی از فرهنگ شیعه را به خود اختصاص داده است. این گستردگی، به دلیل آن است که آن حضرت، خاتم اوصیا و امید امتهاست. دعا و زیارتهای مربوط به حضرت، در واقع انیس دلهایی است که در عصر غیبت، انیسی جز مولایشان ندارند و با آنچه به عنوان خطاب با ولی عصر(عجّل الله تعالی فرجه الشّریف) بر زبان میآورند، از اعماق وجود، آن محبوب دلها را دعا میکنند و از دور و نزدیک بر او درود میفرستند.
امام باقر (علیه السلام) می فرماید: در آیه (امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف سوء.) مضطر، وجود مقدّس امام زمان است. وقت گذاشتن برای امام زمان مستحب نیست بلکه اوجب واجبات است. هیچ یک از مشغله های ما برای عدم توجه به امام زمان پذیرفته نیست، چرا که خداوند بر این عهد الهی بسیار تأکید نموده است. اگر کسی در قیامت بتواند از گذر وفاداری به این عهد، جان سالم به در برد، احتمال نجاتش بسیار است.
از اهالی سده اصفهان بود. همگان او را «ملاهاشم»(1) می خواندند. زهد و تقوا و کرامات عدیده اش زبانزد خاص و عام بود.
مدتی بود تمنای زیارت بیت الله داشت. لذا قصد عزیمت حج نموده و با قافله ای راهی شد.
در مسیر راه، تاریکی شب همه جا را پوشاند. ناگاه به خود آمد و اثری از قافله ندید.
همه رفته بودند و او از قافله عقب مانده بود. صدای زنگ قافله را می شنید ولی اثری از آن دیده نمی شد.
به این سو و آن سو حرکت کرد که شاید علامتی از دوستان همسفر خود بیابد ولی اثری نداشت جز پاره شدن کفش و لباسش و جراحتی که بر اثر خار مغیلان در پایش ظاهر شد.
بر اثر شدت جراحت و خونریزی، پاهایش خشک شد و دیگر قادر به حرکت نبود.
کاملا ناامید شد و در کنار بوته خاری بر روی زمین نشست.
چون عادت به ذکر و دعا داشت مشغول دعا شده و دعای غریق و سایر ادعیه را بر زبان جاری می کرد.
نزدیک اذان ماه با نور کمی طالع شده و بیابان را با نور خود اندکی روشن کرد.
ناگهان صدایی شنید. صدای حرکت اسب بود.
اگر منتظران به وظایف خویش در قبال مولا و صاحب الامر (عج) عمل نکنند قطعا بلا و مصیبت دامن گیر ایشان خواهد شد از جمله وظایف مهم شیعیان در عصر غیبت همانا دعا برای تعجیل در ظهور حضرت است. حال اگر دعا را نیز فراموش کردیم ....
احسان به معنای نیکوکاری از ریشه حسن گرفته شده که به معنای نیک و پسندیده است. در کاربردهای قرآنی به معنای کار نیک و پسندیده است. از آن جایی که احسان، از نظر عرف و عقل و شرع امری پسندیده است، از اهمیت و جایگاه بلندی هم در رفتارهای اجتماعی برخوردار می باشد و هم از نظر قرآن یکی از مهم ترین ابزارهای تکاملی بشر به شمار می رود و موجب می شود تا انسان به جایگاهی برسد که شایسته مقام انسانیت و کرامت و شرافت اوست که به عنوان خداوندی انتخاب و به کائنات معرفی شده است.
پس از ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) چه اتفاقاتی می‌افتد، برخی می‌گویند: حضرت علی علیه السلام بر می‌گردند و حکومت می‌نمایند؟
بدیهی است اتفاقاتی که پس از ظهور منجی بشریت در جهان رخ خواهد داد قابل شمارش نمی‌باشد. انقلاب اسلامی در ایران، به رغم آن که نه تنها جهانی نیست، بلکه به هیچ وجه قابل مقایسه با ظهور حضرت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نمی‌باشد (بلکه إن شاء الله گامی در زمینه‌سازی است)، تمامی معادلات سیاسی جهان را دگرگون نمود و امروزه موج بیداری اسلامی در تمامی کشورهای اسلامی و موج اسلامگرایی [به رغم تشدید اسلام‌هراسی] در اروپا و آمریکا نیز رو به گسترش است.
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمودند: «زمانی‌که قائم ما ظهور نماید خداوند گوش‌ها و چشمان شیعیان ما را بگونه‌ای تقویت می‌کند که میان آنان و قائم ـ علیه السّلام ـ نیاز به پیک نیست آن حضرت با آنان سخن می‌گوید و آنها سخن او را می‌شنوند و در حالی که وی در جایگاه خویش قرار دارد او را می‌بینند.»
