جهان،آماده پذیرش حکومت جهانی امام عصر(عج)

غلبه حضرت صاحب الامر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و حکومت جهانى اسلام، ممکن است به طور اعجاز و خرق عادت انجام یابد و ممکن است با فراهم‌شدن اسباب و علل ظاهرى باشد و ممکن است به هر دو نوع واقع شود، چنان‌که پیشرفت و غلبه پیغمبر اکرم (صلّى الله علیه و آله) و قواى اسلام به هر دو نوع بود.

حال به توضیح تشکیل حکومت جهانى اسلام با اعجاز و خرق عادت و فراهم‌شدن اسباب و علل ظاهرى می پردازیم:

1. تشکیل حکومت جهانى اسلام با اعجاز و خرق عادت

اما به طور اعجاز و خرق عادت، محتاج به توضیح نیست که حصول چنین غلبه مطلق براى آن حضرت، به خواست خداوند، امرى است ممکن و معقول و با وعده هاى صریح و بشارت هاى حتمى که در قرآن مجید و احادیث متواتر داده شده، بدون شبهه حاصل خواهد شد و خداوند به مصداق آیه «کَمْ مِنْ فِئَة قَلیلَة غَلَبَتْ فِئَةً کَثیرَةً بِاِذْنِ الله»(1) چه بسیارند گروه اندکى که به اذن خداوند، بر گروه بسیارى چیرگى مى یابند؛ آن حضرت، اصحابش و عموم بندگان شایسته خدا را، بر تمام ملل غالب و حاکم، و وارث و مالک ارض قرار مىدهد.

2. تشکیل حکومت جهانى اسلام با فراهم‌شدن اسباب و علل ظاهرى

از لحاظ اسباب، و علل ظاهرى، حصول چنین فتح و غلبه و تشکیل آن حکومت الهى نیز، ممکن و عملى خواهد بود؛ زیرا آن حضرت در موقعى ظهور مى کند که اوضاع و احوال اجتماعى و اخلاقى و سیاسى کاملاً مساعد باشد.

در آن موقع همه ملل از مدنیّتِ معنوى و اخلاقى، محروم و دشمنى و کینه و ظلم و تجاوز، همه را نسبت به یکدیگر بدبین و از هم جدا ساخته و اتّحاد، وحدت، همفکرى و همکارى، به کلى از میان بشر رخت بربسته و از اینکه کسى بتواند بدون مدد غیبى جامعه را رهبرى کند، همه مأیوس مى گردند و خلاصه همه با هم در مبارزه و جنگ و ستیز و همه از وضع خود ناراضى، و از مکتب هاى مختلف که عرضه مى شود؛ ناامید بوده و منتظر تغییر رژیم و انقلاب و عوض‌شدن اوضاع، و کنار رفتن زمامداران خدانشناس و برداشته‌شدن مرزها و القاى تجزیه ها و تقسیم ها مى‌باشند.

در یک چنین موقعیتى، حضرت صاحب الزمان ارواح العالمین له الفداء و اصحابش، با نیروى ایمان و اخلاق حسنه و با نجات بخش ترین برنامه هاى عمرانى و اقتصادى و عدالت اجتماعى، براى انقلاب و دعوت به قرآن و اسلام، قدم به میدان مى گذارند و آن نهضت الهى و دعوت روحانى را شروع مى کنند و مردم را به سوى خدا و احکام خدا و زندگى برابرى و برادرى، عدل و امنیت، صفا و وفا، راستى و درستى و نظم صحیح، مى خوانند و خود و اصحابش، نمونه همه فضایل بشرى مى باشند و با نیروى ایمان و استقامت و پشتکار و همتى که مخصوص مۆمنان ثابت قدم است، هدف و مقصد خود را تعقیب مى نمایند.

اوضاع جهان براى قبول دعوت حضرت امام زمان (علیه السّلام) که همان دعوت به اسلام و قرآن است، مطابق اخبار، به مراتب از اوضاع عالم در زمان بعثت پیغمبر (صلّى الله علیه و آله) آماده تر خواهد شد، و همان طور که کلمه اسلام در آغاز ظهور اسلام به سرعت پیشرفت کرد و صداى توحید بر همه صداها غالب شد

اوضاع جهان پیش از ظهور

این جمعیت از مۆمنان با آن برنامه ها و وضع کار، در آن دنیاى پرآشوب و غرق در طوفان گرفتارى ها و فشارها، دل ها را به خود متوجه نموده و فاتح و پیروز و موفق مى شوند و هیچ نیرویى نمى تواند در برابر آنها مقاومت کند.

و شاهد این حقیقت، همان ظهور رسول اکرم (صلّى الله علیه و آله) و پیشرفت سریع دین اسلام و فتوحات محیرالعقول مسلمین در قرن اول اسلام است، که یکى از علل ظاهرى آن پیروزى هاى پى در پى و درهم شکسته شدن ارتش هاى انبوه دولت شاهنشاهى ایران و امپراطورى روم، فساد اوضاع اجتماعى و ادارى ایران و روم بود که مردم این کشورهاى پهناور را براى قبول یک دعوت صحیح و حکومتى متکى به مبانى عدالت و مساوات آماده کرده بود.

مردمى که در برابر دستگاه هاى دیکتاتورى و استبداد بسیار خشن و غیر انسانى سلاطین و امراى خود، از بنده هم خوارتر بودند و از حقوق انسانى محروم شده بودند، مردمى که به هرکس و هر مقام نظر مى کردند، یک نقطه روشن در او نمی دیدند؛ نه فرهنگ داشتند نه اقتصاد، نه عدالت، نه امنیت و نه ... و نه ... از آن همه تعظیم و نیایش و بشرپرستى و استبداد سلاطین، خسته شده بودند و علاوه بر اینها ناراحت‌کننده‌ترین اختلاف طبقاتى نیز در بین آنها حاکم باشد که مملکت متشکل شده باشد از اکثریت قریب به اتفاق محروم و استضعاف شده و جمعیت معدود برخوردار و اختیاردار و مطلق العنان و بى جهت عزیز ... .

مسلّم است وقتى به گوش مردم چنین مملکتى صداى روحانى و آزادى بخش: «تَعالُوا اِلى کَلِمَة سَواء بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ أَلاّ نَعْبُدَ اِلاّ اللهَ وَ لا نَشْرِکَ بِهِ شَیْئاً، وَ لا یَتَّخِدَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللهِ»(2) برسد و آیه «اِنَّ اللهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الاِحْسانِ وَ ایتاءِ ذِی الْقُرْبى وَ یَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ وَ الْبَغْیِ»(3)

(همانا خدا فرمان به عدل و احسان و به عطا و بذل به خویشان امر مى کند و از کارهاى زشت و منکر و ظلم نهى مى کند) و اعلان: «یا أَیُّهَا النّاسُ إِنّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَر وَ اُنْثى وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا اِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللهِ أَتْقیکُمْ» (4): (اى مردم ما همه شما را نخست از مرد و زنى آفریدیم، آن گاه شعبه هاى بسیار و فرق مختلف گردانیدیم تا یکدیگر را بشناسید، بزرگوارترین شما نزد خدا پرهیزکارترین شما است.) و آیات دیگر را بشنوند، با نهایت استقبال به آن ایمان آورده و راه را براى پیشرفت آن باز مى کنند.

مردمى که از ظلم و ستم و خودخواهى سلاطین و ستمکاران آن عهد، به جان آمده بودند، به طور قطع یک دعوت خدایى و یک بانگ گوش نواز توحیدى را که بر اساس عدالت و الغاى امتیازات و مساوى بودن آقا و نوکر، شاه و رعیت، سیاه و سفید، در برابر قانون و عدالت است قبول مى کند و از این جهت آن هایى که این دعوت برخلاف منافع شان بود هرچه خواستند از آن جلوگیرى کنند یا مردم را مانع از گرویدن به آن شوند، نتوانستند، همه جا انقلاب مى شد و در همه جا رژیم ظالم و وضع سابق را محکوم مى کردند و اوضاع تغییر مى‌کرد.

همه با هم در مبارزه و جنگ و ستیز و همه از وضع خود ناراضى، و از مکتب هاى مختلف که عرضه مى شود؛ ناامید بوده و منتظر تغییر رژیم و انقلاب و عوض‌شدن اوضاع، و کنار رفتن زمامداران خدانشناس و برداشته‌شدن مرزها و القاى تجزیه ها و تقسیم ها مى‌باشند

جهانی آماده تر از زمان بعثت

اوضاع جهان براى قبول دعوت حضرت امام زمان (علیه السّلام) که همان دعوت به اسلام و قرآن است، مطابق اخبار، به مراتب از اوضاع عالم در زمان بعثت پیغمبر (صلّى الله علیه و آله) آماده تر خواهد شد، و همان طور که کلمه اسلام در آغاز ظهور اسلام به سرعت پیشرفت کرد و صداى توحید بر همه صداها غالب شد، و اسلامى که در مقدارى از تاریخش منحصر به پیغمبر اکرم (صلّى الله علیه وآله) و على و خدیجه (علیهماالسّلام) بود، با فقدان وسایل در جهاد و دفع یورش مشرکان، بزودى موفق گردید، و لشکرهاى منظم مسلحى را که در دنیاى آن روز مجهزترین سلاحها را در دست داشتند درهم شکست و نابود ساخت.

همین طور امام زمان (علیه السّلام) نیز با اصحاب و یاورانش که از ابتدای کار به تعداد مجاهدین میدان جهاد بدر مى باشند مىتوانند دنیاى منقلب و ناآرام آن روز را آرام و مردم را چنان امیدوار به آینده درخشان و پر از خیر و رحمت و برکت نماید که در سریعترین فرصت همه به دین اسلام گرویده؛ آمادگى خود را براى قبول یک سازمان الهى اسلامى محکم و پایدار، در تحت سر پرستى امام عصر علیه السّلام نشان دهند. اللهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم.

 

پی‌نوشت‌ها:

1.      سوره بقره، آیه249.

2.      سوره آل عمران، آیه64.

3.      سوره نحل، آیه90.

4.      سوره حجرات، آیه13.