دو وظیفه مهم!

سید اجل علیّ بن طاووس به فرزندش چنین سفارش کرده است: پس در وفاداری و تعلّق خاطر و دلبستگی نسبت به آن حضرت (علیه السلام) به گونه‌ای باش که خداوند و رسول او (صلی الله علیه و آله) و پدران آن حضرت و خود او از تو می‌خواهند و (هنگامی که نماز حاجت به جای می‌آوری) حوائج آن بزرگوار را بر خواسته‌های خود مقدم بدار و صدقه دادن از سوی آن جناب را پیش از صدقه دادن از سوی خودت و عزیزانت قرار ده و دعا برای آن حضرت را مقدم بدار که سبب می‌شود به سوی تو توجه کند و به تو احسان نماید.

ر این مقاله به دو وظیفه مهم شیعیان در مورد امام عصر علیه السلام اشاره شده است:

راه را گم کرده بودم مولایم نجاتم داد!

از اهالی سده اصفهان بود. همگان او را «ملاهاشم»(1) می خواندند. زهد و تقوا و کرامات عدیده اش زبانزد خاص و عام بود.

مدتی بود تمنای زیارت بیت الله داشت. لذا قصد عزیمت حج نموده و با قافله ای راهی شد.

در مسیر راه، تاریکی شب همه جا را پوشاند. ناگاه به خود آمد و اثری از قافله ندید.

همه رفته بودند و او از قافله عقب مانده بود. صدای زنگ قافله را می شنید ولی اثری از آن دیده نمی شد.

به این سو و آن سو حرکت کرد که شاید علامتی از دوستان همسفر خود بیابد ولی اثری نداشت جز پاره شدن کفش و لباسش و جراحتی که بر اثر خار مغیلان در پایش ظاهر شد.

بر اثر شدت جراحت و خونریزی، پاهایش خشک شد و دیگر قادر به حرکت نبود.

کاملا ناامید شد و در کنار بوته خاری بر روی زمین نشست.

چون عادت به ذکر و دعا داشت مشغول دعا شده و دعای غریق و سایر ادعیه را بر زبان جاری می کرد.

نزدیک اذان ماه با نور کمی طالع شده و بیابان را با نور خود اندکی روشن کرد.

ناگهان صدایی شنید. صدای حرکت اسب بود.